مقایسه نتایج IVF با سه پروتکل تحریک تخمک‌گذاری در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک

مقدمه: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک مهمترین علت الیگواوولاسیون وعدم تخمک‌گذاری درزنان سن باروری ودر زنان نابارور می‌باشد. روشهای مختلف درمانی برای ایجاد تخمک‌گذاری در این بیماران وجود دارد. تجویز گنادوتروپین‌ها یکی از روشهای درمانی در دسترس موثر دراین موارد می‌باشد. این مطالعه با هدف مقایسه میزان باروری با روش هورمون محرک فولیکولی خالص به تنهایی، HMG به تنهایی وترکیب FSH و HMG در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک انجام شده است.   روش کار: 95 خانم نابارور با علت عدم تخمک‌گذاری مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک برطبق معیار روتردام و تأیید تشخیص از پزشک متخصص که کاندیدای باروری در آزمایشگاه بودند، برگزیده شدند. جهت تحریک تخمک‌گذاری، 25 نفر از گروه اول تحت درمان FSH خالص و 35 نفر درگروه دوم تحت درمان با HMG و 35 نفر درگروه سوم تحت درمان با FSH و HMG قرارگرفتند. بررسی بیماران با انجام سونوگرافی واژینال در روز نهم و روز تزریق گنادوتروپین جفتی انسان صورت گرفت که متوسط تعداد فولیکول‌های هرتخمدان، اندازه فولیکول‌های هر تخمدان و ضخامت آندومتر به‌صورت جداگانه ثبت شد .پس از برداشت تخمک و لقاح آنها با اسپرم در محیط آزمایشگاه و تشکیل جنین ، تعداد جنین‌های حاصل ثبت شده وعمل ترانسفر انجام شد. دو هفته پس از لقاح، تست βHCG ابه روش رادیو ایمونو‌اسی انجام شد که درصورت مثبت بودن، 6 هفته بعد به وسیله سونوگرافی ترانس واژینال FHR جستجو شد و در‌صورت مثبت بودن، بارداری مثبت تلقی می‌شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها بوسیله آزمونهای تی، آنوا و کای دو، توسط نرم افزار آماری SPSS )نسخه 16) و با سطح معنی‌داری‌≤‌05/0 انجام شد.   یافته‌ها: ضخامت آندومتر، تعداد و سایز فولیکول‌های تخمدانی در روزهای نهم و روز تزریق HCG در پاسخ به سه روش درمانی یکسان بود و تنها تعداد فولیکول‌های تخمدان راست در روز نهم دوره قاعدگی درسه گروه با هم اختلاف معنی‌دار نشان می‌داد (032/0‌=p). همچنین در ایجاد یا عدم ایجاد بارداری درسه گروه تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد.   نتیجه‌گیری: دراین مطالعه نتایج درمان بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک با سه روش تحریک تخمک‌گذاری FSH ، HMG و تجویز توأم، تفاوتی در ایجاد بارداری نداشت. اگرچه میزان حاملگی درگروه FSH بیشتر بود که شاید علت آن افزایش LH آندوژن در این دسته از بیماران باشد.